Соңғы кездері интернеттің қазақстандық сегментінде авторлары Шорнақ, Сәтбаев және Қордайдағы оқиғаларға байланысты әлеуметтік шиеленіске сілтеме жасай отырып, Қазақстанда демократиялық революцияны болжайтын материалдар пайда бола бастады.
Бұл жағдайды талдағанда, біздің мемлекетіміздің негізгі саяси жүйесінен – аймақтар мен қоғам сегменттері арасында ресурстары жергілікті жағдайға байланысты бөлінетін үлестірмелі экономикадан бастау керек. Басқаша айтқанда, егер қандай да бір қауіп туындаса, онда билік қаражатты оның алдын алуға бағыттайды.
Жылдар өте келе біздің халқымыз бұл жүйені орталықтан қаражат атлу үшін қолдануды үйренді. Қазір тіпті қарапайым азаматтар да әртүрлі әдістертер арқылы билік органдарынан өздеріне пайда ала алуда. Сондықтан қолына плакат ұстап алаңға шығу “қалтасын толтыруды” мақсат тұтқан “театр” іспетті.
Шын мәнінде, қазақстандықтар ашық наразылықтармен шығуы үшін қалыптан тыс бір нәрсе болуы керек. Мысалы, Жаңаөзендегідей ереуілшілерді жаппай өлтіру немесе билікті заңсыз басып алу.
Біздің республикамыздың азаматтары негізінен өздерінің жеке мүдделерін ғана ойлайды, ал қоғамдық істермен айналысу, әсіресе тегін, олардың көпшілігі ақылсыздық деп санайды.
Сонымен қатар, қазақстандықтардың негізгі бөлігі БАҚ-та жарияланған әлеуметтік және саяси мәселелер туралы жаңалықтарды олардың тақырыптары бойынша талқылайды.
Сонымен қатар, интернет кеңістігіндегі әлеуметтік сауалнамалардың нәтижелері Қазақстан Республикасындағы наразылық қозғалысының үлкен әлеуетін көрсетеді. Алайда, тәжірибе көрсеткендей, азаматтар арасында наразылыққа шығуға дайын адамдар ондаған есе аз.
Осы факторлардың барлығын ескере отырып, біздің елімізде демократиялық революцияның ықтималдығы нөлге теңеуге болады.
Сұлтанбек Ағеев, азаматтық және әскери зерттеулер орталығының сарапшысынан арнайы «Эхо Казахстана» үшін.
Сурет: liter.kz
